“Zakamarki” to wystawa o szkatułkowej strukturze. To historie w historiach, obrazy w obrazach i miejsca w miejscach. Jest to wystawa o potrzebie szukania i wydobywania subtelnych kobiecych ingerencji z “niewidzialności” i “niezauważenia”. Rozproszona, minimalistyczna ekspozycja została utkana – dosłownie (“wykroszonkowana”, uszyta, wyhaftowana) z opowieści kobiet o kobietach i kobiecości. Opowieści, które ocierają się o zakamarki pojęć i tekstów, penetrują zakamarki kobiecego ciała, układają się w wielowarstwowe struktury. “Opowieści, jak pisze Z. Bauman, są jak punktowe reflektory:oświetlają tylko wybrane miejsca sceny, resztę pozostawiając w ciemności. Gdyby miały oświetlać równomiernie całą scenę nie byłoby z nich pożytku”.
